De meeste mensen weten inmiddels dat onze kindertijd en opvoeding een grote invloedhebben op hoe we ons als volwassenen gedragen en voelen. Maar wat veel minder bekend is, is dat deze invloed al véél eerder begint – nog vóór onze geboorte.

Onderzoek en ervaring binnen de pre- en perinatale psychologie tonen aan dat ons

zenuwstelsel al vanaf het allereerste begin informatie opneemt. Zelfs al vanaf het moment van preconceptie (het verlangen of de afwezigheid daarvan), de conceptie zelf, de zwangerschap en de geboorte.

Deze periode is ontzettend kwetsbaar. Alles wat er dan gebeurt – hoe klein of subtiel ook – laat sporen na in ons systeem. Als er iets overweldigends gebeurt en we als baby’tje geen steun of regulatie ervaren, ontwikkelt ons lichaam overlevingsstrategieën om hiermee om te gaan. Denk aan terugtrekken, bevriezen, pleasen of voortdurend alert zijn.

Die patronen nestelen zich diep in ons lichaam en zenuwstelsel, vaak zonder dat we het

beseffen. En als deze imprints nooit gezien of begrepen worden door onze omgeving, blijven ze actief – ook als we volwassen zijn. Ze kunnen dan zichtbaar worden in bijvoorbeeld relaties, moederschap, zelfbeeld, grenzen of stressregulatie.

In Moeder➰ziel nemen we de tijd om te voelen wat deze vroege periode met jou

gedaan heeft. Niet via je hoofd, maar via je lichaam. Zodat je de oorsprong van bepaalde patronen kunt herkennen, er verzachting in kunt brengen – en ruimte kunt maken voor iets nieuws.

We kennen allemaal het begrip ‘innerlijk kind’ en we weten dat onze kindertijd en opvoeding invloed hebben op wie we nu zijn. Maar wat minder mensen beseffen, is dat de allereerste indrukken – nog vóór de geboorte – misschien wel de diepste sporen nalaten.

Tijdens de zwangerschap is een baby volop in ontwikkeling. Niet alleen het lichaam, maar ook het zenuwstelsel en de hersenen worden gevormd. Dat maakt deze periode

buitengewoon gevoelig: wat er dan gebeurt, heeft letterlijk invloed op hoe de hersenen zich organiseren.

Een baby’tje heeft nog geen ‘denken’ of taal. Alles wordt beleefd via het gevoelssysteem, via het lichaam. Die voelt: is het hier veilig of niet?

Als er spanning, stress of overweldiging is – bij de moeder of in de omgeving – dan reageert het lichaam van de baby daarop. En als die spanning te veel is om te dragen, wordt er automatisch een overlevingsstrategie geactiveerd. Denk aan bevriezen, terugtrekken of juist alert worden.

Omdat het zenuwstelsel nog zo kwetsbaar en open is, kan zo’n strategie zich diep nestelen. Het wordt een manier van overleven die iemand ook als volwassene onbewust blijft gebruiken, lang nadat het niet meer nodig is.

In het Moeder➰ziel traject gaan we op een zachte en veilige manier terug naar deze vroege ervaringen. Niet om te ‘graven’, maar om te luisteren naar wat jouw lichaam nog weet en wat het misschien nog wil vertellen.

De ➰ staat symbool voor de cyclische beweging van leven en dood. Voor het voortdurend geboren worden én sterven — niet als iets lineairs, maar als een dans van verbinding en vernieuwing.

In onze maatschappij leren we vaak dat het leven een rechte lijn is: er is een begin, er is een einde, en daartussen gebeurt alles. Maar diep vanbinnen weten we dat het anders is. Alles leeft in cycli: onze emoties, onze lichaamscellen, de natuur om ons heen.

Vorm gaat voorbij, sterft soms af — om weer opnieuw geboren te worden. Zo gaat het ook met patronen en ervaringen in onszelf.

Tijdens het diepe regressiewerk dat we doen in Moeder➰ziel krijgen oude, vastgezette patronen de ruimte om te sterven. Zo ontstaat er weer plek voor nieuwe, levende mogelijkheden.

De ➰ is daarmee een krachtig teken van hoop, transformatie en het eeuwige ritme van loslaten en vernieuwen.