top of page
Writer's pictureLuna

Mama-verlangen: een rollercoaster

‘t Is vrijdagavond, en ge hebt waarschijnlijk gewoon zin om vollenbak te genieten van de laatste zonnestralen van de dag! Ik heb vandaag nog niet veel anders gedaan dus I feel you. Maar, ik wou toch ook nog even graag mijn stem laten klinken.


Een tijdje geleden deelde ik op instagram een post rond mijn teleurstelling over een negatieve zwangerschapstest. Ook al hebben mijn lief en ik er bewust voor gekozen om niet te zeggen dat we “vanaf nu gaan proberen”, is een baby'tje wel helemaal welkom en is het ook iets waar ik echt intens naar verlang.


Twee cycli geleden hadden we meermaals gevreeën op momenten waarvan we beiden wisten dat we vruchtbaar waren en daardoor ontstond bij mij een nieuwe dimensie rond vrijen. Ik kan echt niet onder woorden brengen hoé speciaal het is om onbeschermd seks te hebben wanneer je weet en voelt dat je vruchtbaar bent. Én daarbij uiteraard ook nog eens met het gevoel dat het mogelijke gevolg daaruit ook helemaal welkom is. Zo’n periodes zijn er niet veel in het leven van een vrouw, bij sommigen zelfs nooit. Ik kan je alleszins vertellen dat ik hierdoor een heel nieuwe laag van intimiteit heb mogen ervaren.


De schoonheid van elkaars vruchtbaarheid helemaal te omarmen en zelfs te verwelkomen is voor mij echt onbeschrijflijk! Het is meer dan 1 keer gebeurd dat ik na (of tijdens) zo’n vrijpartij gewoon spontaan begon te huilen van puur geluk en ontroering. Echt intens geluk en een giga opwelling van liefde. En dat alleen al bij het idee dat onze eenheid en verbinding tijdens zo’n intieme momenten kan zorgen voor nieuw leven. Hoe zot is da eigenlijk? Liefde schept leven.


Ik wil mij graag kwetsbaar opstellen en transparant zijn over mijn proces. Hoe prachtig die ervaring ook al geweest is, het heeft ook al heel wat blootgelegd in mezelf. Alhoewel het vertrok vanuit een hele intuïtieve en verbonden plek tussen ons twee, werd voor mijzelf duidelijk dat de teleurstelling rond niet zwanger zijn een grotere betekenis heeft dan ik eerst durfde toegeven.


Uiteraard wil ik ruimte geven aan mijn emoties, maar ik vind het ook belangrijk om na te gaan wat die emoties mij komen vertellen. Zelfreflectie (en in gesprek gaan met anderen) is nogal een habit. Ik voelde even intens verdriet. Oké, maar waarom eigenlijk? Er zit toch helemaal geen druk achter? Ik weet dat ik mama wil worden, ik weet dat mijn lief papa wil worden. Ik weet dat wij dat fantastisch goed gaan doen, ik weet dat het wel zal komen wanneer dat zieltje beslist dat het wil komen, ik weet dat de controle die ik daar denk over te hebben een nogal grote illusie is, ik weet dat alles in elk moment altijd klopt en dus dit ook.


Betekent dat dan dat ik er eigenlijk niet op vertrouw dat het op dit moment gewoon zo hoort te zijn? Welke angsten zitten daaronder? En dan komt (met heel veel weerstand van mijn ego) dat ik bang ben om geen jonge mama te kunnen zijn. Dat ik bang ben om misschien wel nooit mama te zijn. Dat mijn lief nog veel van gedachten gaat veranderen en nog jaren gaat willen wachten om aan kindjes te beginnen. Enz enz.. de lijst is lang. Maar eigenlijk doet die er niet toe. Ik bedank mijn angsten, maar wil er ook heel bewust voor kiezen om mij niet door die angsten te laten leiden (en er ook niet langer onder te lijden). Ik wil niet afhankelijk zijn van mijn lief zijn proces, maar vooral bij mijzelf blijven. En wat ik voel is een groot verlangen. En als ik voor mezelf in dat verlangen kan blijven staan, dan voel ik ook intense blijheid. Daar hoeft niks of niemand een invloed op te hebben.


In the meantime mama ik op andere manieren door te babysitten op kindjes van vrienden en familie. En voel ik ook oprecht dat het hier en nu gewoon echt oké is zoals het is. I trust the process and divine timing en voel me dankbaar voor hoe mijn pad zich ontvouwt. Ook al kan ik het soms rationeel niet allemaal begrijpen of ga ik er niet altijd direct mee akkoord. Ik voel wel dat diepere vertrouwen dat alles sowieso goedkomt en ik hoe dan ook gedragen word.


___

Deze blogpost is geschreven door Luna. Ze is onderneemster bij Bloody Womxn. Hun missie is om vrouwen te leren hun cyclus te tracken en zo hun gezondheid te transformeren.

Je vindt meer info via hun website https://bloodywomxn.com/ of instagramaccount @bloodywomxn.global



0 comments

Comments


bottom of page